Ten post chodził mi po głowie już od dłuższego czasu, jednak odwlekałam jego napisanie - do momentu, aż zdałam sobie sprawę, że ostatnio odwlekałam właściwie wszystko - od naprawdę ważnych kwestii (jak zabranie się za pracę magisterską) po te zupełnie błahe (jak zrobienie sobie kanapki na kolację). Kiedy czujecie, że Wasze własne lenistwo zaczyna Was drażnić, to znaczy, że jest już bardzo źle.

Będąc na studiach licencjackich trafiłam na książkę "Tao Kubusia Puchatka" autorstwa Benjamina Hoff'a. Zachwyciłam się tym, jak autor - przy pomocy uroczego misia o bardzo małym rozumku - wyjaśnia podstawowe zasady taoizmu. To było takie proste i naturalne! 

"Rzeczy są, jakie są." 

"Mądrzy nie są uczeni, uczeni nie są mądrzy." 

"Idź ścieżką Niczego i zmierzaj Nigdzie."

Najlepsze jednak było Wu-wei, czyli działanie w niedziałaniu. Nienaruszanie naturalnej harmonii, powstrzymanie się od działania niezgodnego z naturą rzeczy, takie po prostu... ładnie nazwane nicnierobienie. Puchatek był w tym naprawdę dobry:

Jak puchatkowe tao sprawdza się w codziennym życiu? Sprawdźmy na przykładach*:

- Przydałaby mi się nowa torebka, ale spłukałam się ostatnio co do grosza...

- Poczekaj jeszcze trochę! Lato się kończy, będą wyprzedaże. A poza tym niebawem masz urodziny.

- Racja! Może Marcin się domyśli, że ucieszyłabym się z takiego prezentu.

Miesiąc później

- Ty nadal z tą starą torbą łazisz?!

- Nooo...

- Jak to? Przecież Marcin miał ci kupić nową na urodziny.

- Tak to jest z facetami, niczego nie potrafią się domyślić... Wiesz, co mi dał? Mikser...

- Dlaczego przychodzi pan do mnie dopiero teraz?! Przecież to musiało pana strasznie boleć. Teraz już nic nie mogę zrobić, ząb nadaje się tylko do wyrwania.

- Myślałem, że samo jakoś przejdzie, nie wiedziałem, że to aż tak... Poza tym nie miałem pieniędzy... Wie pan doktor, jak to jest, Święta były...

- Oczywiście, ale teraz za wyrwanie zapłaci pan 50zł, a że to ząb na przodzie, trzeba będzie w jego miejsce coś wstawić. Pomyślimy o tym potem, ale uprzedzając pana pytanie: do wyboru mamy mostek za około 1,5tys zł albo implant za 2,5tys.

- Ojejku...

- Ale panie profesoooorze... Ja się naprawdę uczyłem do tego egzaminu.

- Tak? A w ogóle tego nie widać w odpowiedziach, których pan udzielił.

- Całą noc się uczyłem...

- Noc poprzedzająca egzamin to stanowczo za mało czasu na naukę. Gdyby pan się wcześniej za to zabrał, nie byłoby teraz tej rozmowy.

- Może da mi pan profesor 3, tak na zachętę, za dobre chęci?

- Na zachętę to ja mogę panu jedynie powiedzieć, że egzamin poprawkowy odbędzie się w czwartek o 11:00. Do widzenia! I proszę tym razem poświęcić na naukę więcej czasu!

* podane w notce przykłady zostały zmyślone, jednak na kanwie prawdziwych wydarzeń.

Cóż... Tak to już jest, że życie brutalnie weryfikuje nasze poglądy.

O ile wu-wei samo w sobie nie wydaje się takie totalnie pokręcone, to w puchatkowym wydaniu jest dla mnie nie do przyjęcia. Może w II czy III wieku nicnierobienie zapewniało harmonię z naturą, ale w dzisiejszych czasach na 90% zapewni jedynie spore problemy.

Dlatego koniec odkładania. Prokrastynacyjne zapędy dusimy w zarodku i spinamy cztery litery.

Nie jesteśmy misiami o bardzo małym rozumku, nam nic nie robi się samo (wyjątek stanowią pryszcze na twarzy i próchnica na zębach) i jeśli chcemy, by coś było skończone, musimy najpierw się za to zabrać, a potem doprowadzić to do końca, osiągając zamierzony cel.

Innej opcji nie ma. Chyba, że planujecie przeprowadzkę do Stumilowego Lasu i zapuszczanie okrągłego brzuszka a'la Puchatek.

P.S. Ten motywacyjny kop najbardziej potrzebny był mi :P A notka jest tylko luźnym zbiorem przemyśleń. W żadnym wypadku nie traktujcie jej jak poważnych rozważań filozoficznych. Nie krytykuję, nie wyśmiewam taoizmu jako całości. Nie zgadzam się jedynie co do użyteczności zasady wu-wei (tej w puchatkowym rozumieniu) w obecnych czasach ;)

Pozdrawiam! :*