Z jednej strony - gdyby coś nie było piękne, nie mogłoby nam się podobać, bo skąd wiedzielibyśmy, że właśnie to coś/ ten ktoś godny jest podziwu? Z drugiej jednak - jeśli coś by nam się nie podobało, nie mogłoby być piękne, bo czy może być piękno, którego nikt nie chce podziwiać?

Eh, to chyba zbyt filozoficzne rozważania jak na wakacyjny czas (jakby ktoś nie wiedział, jestem aktualnie na wakacjach :P).

Decyzję pozostawiam Wam - zgadzacie się ze św. Augustynem, czy jednak nie do końca?