Jechałam kiedyś taksówką późno w nocy. Taksówkarz wyglądał niezbyt przyjaźnie, samochód prawie się rozlatywał, więc chyba nikogo nie zdziwi fakt, że gdy dojechałam wreszcie pod dom, chciałam stamtąd jak najszybciej wysiąść. Gramoliłam się z siedzenia (bo niezdara to moje drugie imię), przepraszając taksówkarza za to, że musi czekać, aż się wygramolę. Wtedy powiedział mi zdanie, które na długo utkwiło w mojej pamięci:

"Spokojnie, żyjemy na lata, nie na godziny."

Teraz myślę, że powinnam to sobie wytatuować w jakimś widocznym miejscu, najlepiej na czole.

Źródło

Większość z nas żyje w ciągłym biegu, nakręcani przez pracę, szkołę i wszystko inne, co pochłania nasz czas. Zawsze się spieszymy, zawsze jesteśmy z czymś spóźnieni, zawsze jest coś, na co brakuje nam czasu. Celebrowanie chwil to luksus, na który tak rzadko sobie pozwalamy.

Carpe diem! - mówią wszyscy.

I rzeczywiście fajnie jest chwytać dzień, wykorzystywać go do ostatniej sekundy. Dobrze jednak czasem przystanąć i nacieszyć się chwilą spokoju i beztroski, albo w skupieniu przemyśleć swoje problemy. 

Dobrze mieć na to czas.

Źródło

Słowa taksówkarza wzbudziły we mnie jeszcze jedną refleksję.

Muszę być bardziej cierpliwa.

Skoro żyjemy na lata, a nie na godziny, to nie muszę mieć wszystkiego od razu, tu i teraz. Czekanie nie jest przyjemne, zwłaszcza jeśli czekamy na coś ważnego, ale jest częścią naszego życia i nie można rezygnować z czegoś tylko dlatego, że trzeba na to czekać. Nawet, jeśli to bardzo trudne.

Piszę o tym, bo znalazłam się właśnie w sytuacji, która wymaga cierpliwości, a ja chyba nie mam jej w sobie za grosz, i czekanie jest dla mnie torturą. Chciałabym wszystkie swoje problemy rozwiązać jedną rozmową - pół godziny i po sprawie, znów jest dobrze. Nie zawsze jest jednak tak, jak ja bym chciała, nie wszystko da się rozwiązać tak łatwo...

Miłego wieczoru, Kochani!
Trzymajcie się i dobrze wykorzystujcie swój czas, tym bardziej, jeśli jest to czas szczęśliwy :)